عاشقان
هر چه در مورد عشق می خواهید بدانید از ما بدانید...!عاشقان
هر چه در مورد عشق می خواهید بدانید از ما بدانید...!فیزیولوژی عشق
فیزیولوژی عشق
تا بحال عاشق شده اید؟ احساس کردهاید که خوشبخت ترین و شاد ترین
انسان روی زمین و تنها عاشق واقعی دنیا هستید؟ هیجان جسمی و روحی
عشق فراموش شدنی نیست. ولی به قول ادگار آلن پو نویسنده آمریکایی
هیچ هیجان شدیدی نمی تواند ماندگار باشد. بدن توان تحمل این همه
هیجان را ندارد. عشق هیجانی هم به همان صورت نمی ماند و تغییر حالت
می دهد.
اگر همه چیز برای دلدادگان به خوبی پیش برود و عشق به وصال بینجامد،
به تدریج عشق تند تغییر ماهیت میدهد و پس از وصلت به ثبات و اعتماد
تبدیل می شود که البته اصلا هیجان و از خودبیخودی اولیه را ندارد.
در حقیقت تجربه عشق یک روند شیمیایی است شامل سه پله بارز:
1- شهوت
2- عشق رمانتیک
3- وصال
هر سه مرحله زیست شناسی توسط هورمونهای انسان کنترل می شوند و
در راستای یک هدف قرار دارند: تولید مثل.
شهوت ما را به شکار جنس مخالف می کشاند؛ عشق رمانتیک گزینه های
ما را محدود و نیروی مارا بر یک نفر متمرکز می کند و پیوند ما را وا می
دارد کنار گزینه خود آنقدر بمانیم تا تولید مثل کنیم و فرزندان خودمان را
بزرگ کنیم و با این حیله طبیعت بقای نسل مارا تضمین می کند.
این فیلمنامه سه مرحله ای به کارگردانی هورمونهای بدن به تصویر کشیده
می شود. هورمون اصلی عشق دوپامین (Dopamine) نام دارد. دو
هورمون دوپامین و نوراپی نفرین (Norepinephrine) هورمونهایی
هستند که در مواجهه با ناشناخته ها در بدن ترشح میشوند. در مراحل
اولیه عشقهای رمانتیک میزان این دو هورمون تا حدی بالا میرود که نیاز
به خورد و خوراک را از دست می دهیم. فرانسوی ها این مرحله را ضربه
آذرخش و انگلیسی ها بیماری عشق می نامند.
دکتر هلن فیشر محقق انسان شناس دانشگاه راتگرز این مرحله را دقیقاً
همچون اعتیاد می داند و می گوید از نظربیولوژیکی تاثیر دختر همسایه
روی بدن دقیقا مثل تاثیر کوکایین و سایر مواد مخدراست. عشق رومانتیک
یک جور ویار است. توازن شیمیایی بدن به هم می ریزد و تنها چیزی که
آن را تا حدی باز می گرداند دیدار معشوق است و در این جاست که امید و
اشتیاق و ازخود بیخودی و یا خشم و سر خوردگی را تجربه می کنیم.
در نهایت هیجان دوپامین فروکش می کند و هورمونهای وصلت یعنی واسو
پرسین (Vasopressin) و اکسی توسین (Oxytocin) وارد عمل
می شوند.(نقش دیگر هورمون اکسی توسین تسهیل کننده زایمان درزنان
است) اینها هورمونهایی هستند که ما را به وصال و پیوند دراز مدت وا می
دارند. این هورمونها که بیشتر پس از نزدیکی جنسی ترشح می شوند
باعث ماندن زن و مرد در کنارهم برای بزرگ کردن فرزند هستند. گرما و
ملایمت این دو هورمون قابل مقایسه با هیجان و پرواز حاصل از
هورمونهای اولیه نیست؛ خصوصا اکسی توسین که دوپامین و نوراپی
نفرین را سرکوب می کند. به همین دلیل به زن و شوهرهایی که مدتی را
کنار هم گذرانده اند پیشنهاد می شود برای تحریک دوباره این هورمونها و
بازیابی هیجان اولیه دنبال تجارب و ماجراهای جدید باشند تا دوباره
تحریک شوند و دوپامین در بدنشان ترشح شود. تحقیقات نشان داده است
که زوجهایی که با هم در زندگی به دنبال ماجراها و تجربیات هیجان انگیز
می روند رضایت و عشق بیشتری دارند تا زوجهایی که دچار روزمرگی می
شوند.